artystka  wizualna,  pracuje  pomiędzy Krakowem  a  Londynem.  Tworzy  obiekty,  rysunki,  video,  a  swoje doświadczenie  rzeźbiarskie  przenosi  na  grunt  działań  performatywnych.  Absolwentka  historii  sztuki  na  Uniwersytecie  Jagiellońskim (1999), rzeźby w Wimbledon College of Art (BA 2010) i Slade School of Fine Art (MA 2012) w Londynie. Doktorantka w Slade School of Fine Art (2017-2024). W swojej twórczości odnosi się do tematów zaczerpniętych z życia codziennego, szczególnie tych które wywołują niepokój. Fascynuje się absurdem i znajduje inspirację w sytuacjach, historiach i obiektach które odbiegają od „normy”, są nieoczywiste lub zajmują miejsce na granicy światów. Projekt  doktorski  Katarzyny  Depty-Garapich  jest  poświęcony  zależnościom  pomiędzy  naturą,  sztuką  i  społeczeństwem.  W swoim  projekcie  artystka  wykorzystuje  zdziczenie  jako  narzędzie zbliżające  sztukę  do natury  a  kostium  białego  niedźwiedzia  jako  metafory  relacji  między  ludźmi  a  istotami  nieludzkimi.  Punktem  wyjścia  projektu  jest  pytanie:  czy  sztuka  może zmienić  sposób  myślenia  i  zachowania  ludzi  oraz  czy  zdziczenie jest  użytecznym  narzędziem  do  osiągnięcia  tej  transformacji. Projekt częściowo realizowany był we współpracy z Muzeum Tatrzańskim i szkołą im. Władysława Kenara w Zakopanem i wspierany przez Instytut Kultury Polskiej w Londynie oraz granty badawcze im. Malcolma Hughesa i Jean Spencer fundowane przez

Slade School of Art oraz stypendium Fundacji Gessel dla Zachęty Narodowej Galerii Sztuki. Laureatka prestiżowego konkursu Trinity Buoy Wharf Drawing Prize (2022).

menedżerka kultury, teatrolożka, kuratorka wydarzeń performatywnych. Badaczka performansów chodzonych w przestrzeniach miejskich oraz instytucjach wystawienniczych. Doktorantka w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członkini zespołów badawczych: "Bezpieczna przestrzeń. Dobre praktyki i narzędzia służące transformacji kształcenia teatralnego", "Przemoc w teatrze – praktyki, dyskursy, alternatywy"  i "Disability Studies in Eastern Europe - Reconfigurations".

artystka i aktywistka, zajmuje się działaniami opiekuńczymi i wspólnotowymi, a także edukacją i współdziałaniem na rzecz solidarności, dostępności i równości; absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie; laureatka Stypendium MKiDN i II Stypendium im. Bogny Olszewskiej przyznawanego przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Fundację Nieograniczona; współtwórczyni fundacji Juniper, członkini Rady Fundacji Autonomia, feministycznej Grupy Nieformalnej Ulica Siostrzana i KGW Wrzos.

Rozprawę doktorską "Z ziemi polskiej do Polski" poświęconą praktykom postartystycznym w duchu sztuki troski napisała pod opieką dry hab. Iwony Demko, prof. ASP i dra Krzysztofa Wodiczko, prof. Harvard University. Mama Ignacego.

pedagożka, historyczka sztuki, absolwentka Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego  oraz Instytutu Historii Sztuki UKSW. Laureatka konkursu ±∞Zachęta za pracę magisterską Edukacyjna rola sztuki współczesnej na przykładzie działalności Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Katarzyny Chrudzimskiej-Uhery. Jej zainteresowania badawcze dotyczą roli sztuki w działaniach edukacyjnych, perspektywy hermeneutycznej w pedagogice i sztuce oraz pedagogiki krytycznej.

socjolog i historyk sztuki, doktorant Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W swojej pracy naukowej koncentruje się na tematyce ekonomii sztuki – zadaje pytania o skutki procesów finansjalizacji i globalizacji dla produkcji sztuki. Na przeprowadzenie badań dotyczących procesów wartościowania dzieł sztuki otrzymał trzyletni grant Narodowego Centrum Nauki oraz stypendium Fulbrighta, które realizuje na Columbia University w Nowym Jorku. W przeszłości współprowadził Pracownię Duży Pokój – niezależną przestrzeń artystyczną w Warszawie. Jako jeden z liderów Inicjatywy Wolna Białoruś organizował masowe koncerty wyrażające solidarność z ofiarami białoruskiej dyktatury. W ramach osobistych projektów

ur. 1983. Absolwent Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w którym pod kierunkiem prof. Waldemara Baraniewskiego przygotował pracę magisterską dotyczącą praktyk kuratorskich Haralda Szeemanna. Uczestniczył w projekcie badawczym „To Each His Own Reality. The Notion of the Real in the Fine Arts of France, West Germany, East Germany and Poland between 1960 and 1989” realizowanym przez Deutsches Forum für Kunstgeschichte w Paryżu (2012-2015). Obecnie w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, pod kierunkiem dr. Hab. Joanny Sosnowskiej przygotowuje rozprawę doktorską poświęconą wystawom w oficjalnych instytucjach kultury PRL w latach 60. i 70, wśród których istotne miejsce zajmuje Galeria Zachęta – ówczesne Centralne Biuro Wystaw Artystycznych.

Współpracował przy organizacji wystaw m.in. w Galerii Arsenał w Białymstoku, Fundacji Galerii Foksal, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie, Martin-Gropius-Bau w Berlinie. Autor i współredaktor tłumaczeń książek oraz tekstów do katalogów – m.in. publikacji towarzyszącej 7 Biennale w Berlinie (2012), prezentacji w Pawilonie Polskim na 13th Biennale Architektury w Wenecji (2012) oraz tekstów Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957). Jest członkiem komitetu redakcyjnego przewodnika My Art Guide. East Central Europe. Publikował m.in. w Abitare, Artforum, Camera Austria, Frieze, Frieze d/e, Roczniku Historii Sztuki. Jest redaktorem współpracującym magazynu Frieze.

historyczka sztuki, socjolożka, kuratorka. Pracuje w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Absolwentka Kolegium MISH UW i Faculty of Arts and Social Sciences Maastricht University. W przeszłości związana m.in. z Marian Goodman Gallery w Nowym Jorku i Programem II Polskiego Radia. Uczestniczyła w międzynarodowym projekcie badawczym "Lifting the Curtain. Central European Architectural Networks", prezentowanym na 14. Biennale Architektury w Wenecji. Współkuratorka wystaw "Po co wojny są na świecie" (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, 2016) i "Nie jestem już psem" (Muzeum Śląskie w Katowicach, 2017). Publikowała m.in. w Gazecie Wyborczej, Magazynie Szum, Kwartalniku Rzut i Studies in History & Theory of Architecture. Stypendystka Rządu Holenderskiego w ramach The Huyghens Scholarship Programme i Fundacji Gessel dla Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki. Wykłada historię sztuki XX w. w Areszcie Śledczym na Grochowie.

ur. 1988. Absolwent Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W pracy magisterskiej pt. Koniec sztuki – teatr posthistoryczny przygotowanej pod opieką prof. dr hab. Iwony Lorenc opisał zmiany zachodzące w obrębie świata sztuki na przestrzeni wieków według Arthura C. Danto oraz wskazał na występowanie analogicznych procesów w historii teatru. Po ukończeniu studiów reżyserskich rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Prace nad rozprawą prowadzi w Zakładzie Estetyki pod kierunkiem prof. dr hab. Iwony Lorenc. Jako autor tekstów naukowych współpracował m.in. z „Art Inquiry. Recherches sur les arts”, „Estetyką i krytyką”. Wygłaszał referaty dotyczące współczesnej sztuki oraz zjawisk kulturowych związanych z późną nowoczesnością na konferencjach w Polsce i za granicą: w Korei Południowej, Kanadzie, Szwecji. Ponadto prowadzi zajęcia z filozofii współczesnej i queeru na Uniwersytecie Otwartym Uniwersytetu Warszawskiego. Jako reżyser współpracował m.in. z Teatrem Żydowskim im. Estery i Idy Kamińskich w Warszawie, Wrocławskim Teatrem Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, Teatrem Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie, gdzie pracował również jako konsultant literacki (2012-2015). Jego spektakle były pokazywane na różnych festiwalach teatralnych, m.in. na Festiwalu Debiutantów Pierwszy Kontakt w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu czy TR.DOC w TR Warszawa.

kulturoznawczyni i antropolożka, doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej UW, absolwentka Kolegium MISH UW. Pracuje w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni (oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie), a także prowadzi zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim. Jej zainteresowania badawcze obejmują sztukę środowiskową, kulturową historię polskiej neoawangardy, zaangażowane praktyki artystyczne i popkulturę. Publikowała m.in. w „Tekstach Drugich”, „Przeglądzie Humanistycznym” i „Res Publice Nowej”, a także współredagowała wraz z dr Weroniką Parfianowicz-Vertun książkę Ćwiczenia z mieszkania. Praktyki, polityki, estetyki, która ukaże się w 2018 roku nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Aktualnie przygotowuje pracę doktorską pod kierunkiem prof. Agnieszki Karpowicz na temat sprawczości roślin w polskiej sztuce współczesnej. Od 2014 roku jest członkinią Koła Naukowego Socjologii Publicznej i redaktorką polskiej edycji kwartalnika International Sociological Association (ISA) „Globalny Dialog”. Była wielokrotną laureatką stypendiów dla najlepszych studentów i doktorantów UW, a także stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Regularnie opowiada o swoich badaniach na licznych polskich i międzynarodowych konferencjach.

ur. 1993. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz Uniwersytecie Warszawskim. Autorka pracy licencjackiej pt. „Lucjan Wędrychowski - Kuszenie św. Antoniego - przykład obrazowania mistyki chrześcijańskiej” (2015). Wyróżniona w konkursie stypendialnym ±∞Zachęta za pracę magisterską pt. „Wystawy grafiki brytyjskiej w gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w latach 1900-1914” (2017). Współpracowała z Muzeum Narodowym w Krakowie, Galerią Grafiki i Plakatu oraz Zachętą - Narodową Galerią Sztuki. Na co dzień związana z Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.

absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i studium Związku Polskich Artystów Fotografików. Doktorantka na Wydziale Historycznym UW, gdzie pod kierunkiem prof. dr hab. Andrzeja Pieńkosa przygotowuje rozprawę o polskiej przed- i powojennej fotografii awangardowej. Prowadzi zajęcia w Instytucie Historii Sztuki UW oraz PWSFTviT w Łodzi. Stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej („START”), Fundacji z Brzezia Lanckorońskich oraz laureatka stypendium twórczego z budżetu MKiDN. Zastępca redaktor naczelnej czasopisma „Dagerotyp. Studia z historii i teorii fotografii”. W 2018 roku ukazała się publikacja Architektura w krajobrazie: harmonia — kompromis — konflikt pod jej redakcją. W projekcie badawczym dr hab. Gabrieli Świtek Historia wystaw w Zachęcie – Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych w latach 1949–1970 realizowanym w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki opracowywała archiwalia związane z wystawiennictwem polskiej fotografii i na tej podstawie przygotowała autorską publikację Ogólnopolskie Wystawy Fotografiki w Zachęcie 1952 –1962.

ur. 1993. Absolwentka Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Pracę licencjacką pt. „Wytyczne do rewitalizacji założenia pałacowo-parkowego w Czachowie (woj. dolnośląskie)" (2015) obroniła na Uniwersytecie Wrocławskim. Wyróżniona w konkursie stypendialnym ±∞Zachęta za pracę magisterską pt. „Strategie i reprezentacje cross-dressingowe w sztuce współczesnej” (2017) przygotowaną pod kierunkiem dra Huberta Bilewicza. Współpracowała z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, biorąc udział w organizacji takich wydarzeń jak: wystawa IRWIN. Planting Seeds, Festival IN OUT oraz Noc Muzeów. Na co dzień związana jest z trójmiejską agencją public relations, w której zajmuje się m.in. opracowywaniem i realizacją kompleksowej strategii media relations, planowaniem działań w social media oraz tworzeniem profesjonalnej treści na blogi firmowe.

(ur. 1993, Poznań) artystka medialna, badaczka. Wykorzystując nowe technologie tworzy poetyckie interwencje na skrzyżowaniu świata cyfrowego i analogowego, wirtualnego i dotykalnego. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza (2017) oraz grafiki warsztatowej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (2017). Swoje prace prezentowała m.in. w Galerii SKALA: (Poznań), intershop interdisciplinarie (Lipsk), Prime Produce (NYC), Labirynt (Lublin), CLB Gallery (Berlin). Absolwentka School for Poetic Computation (NYC, 2018) oraz stypendystka Instytutu Adama Mickiewicza w ramach programu “Kultura polska na świecie”.

Historyczka sztuki, graficzka. Absolwentka Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza oraz Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Publikowała m.in. w „Artium Quaestiones”, „Sztuce i Dokumentacji”, „OnCurating”. Aktualnie przygotowuje pracę doktorską pod kierunkiem prof. Agaty Jakubowskiej na temat artystycznych i wystawienniczych praktyk emancypacyjnych w Polsce w czasach transformacji. Była wykonawczynią w grancie „Historia wystaw sztuki kobiet w Polsce” (2014-2017) realizowanym w ramach Narodowego Centrum Nauki. Jako członkini grupy badawczej związanej z projektem „Creative Sick States / Kreatywne Stany Chorobowe” (2018-2019), współkuratorowała wystawę w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu. Obecnie, jako asystentka dydaktyczna, bierze udział w projekcie „Gender Politics and the Art of European Socialist States”, stanowiącym część programu „Connecting Art Histories” The Getty Foundation (2019-2020).

ur. 1994. Absolwentka historii sztuki w ramach Kolegium MISH na Uniwersytecie Warszawskim, studentka filologii romańskiej w Instytucie Romanistyki UW. Autorka pracy licencjackiej pt. „Recepcja wystawy Współczesne Malarstwo Francuskie (1968) w polskiej prasie” (2016). Wyróżniona w konkursie stypendialnym +-∞ Zachęta za pracę magisterską „Wybrane problemy krytyki artystycznej Ignacego Witza na podstawie zbioru artykułów Przechadzki po warszawskich wystawach 1945-1968” (2018), przygotowaną pod kierunkiem dr hab. Iwony Luby. Współpracowała z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie przy realizacji wystawy „Syrena herbem twym zwodnicza” (2017), a także z Galerią Arsenał w Białymstoku. Jej zainteresowania badawcze aktualnie skupiają się na polskiej i francuskiej sztuce drugiej połowy XX wieku, polsko-francuskich relacjach artystycznych, krytyce artystycznej i historii wystaw tego okresu.

ur. 1992, absolwentka Kolegium MISHiS na Uniwersytecie Wrocławskim, kulturoznawczyni, antropolożka oraz pedagożka. Doktorantka w Instytucie Kulturoznawstwa UWr. Pracuje w Pawilonie Czterech Kopuł. Muzeum Sztuki Współczesnej oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu, a także prowadzi zajęcia na Uniwersytecie Wrocławskim. Członkini Stowarzyszenia Naukowego Collegium Invisibile. Jej zainteresowania badawcze obejmują polską sztukę współczesną w wymiarze zwrotu emocjonalnego, kwestii przejawów antropocenu oraz przemian w sferach intymności. Publikowała w periodykach naukowych, między innymi w „Kulturze Popularnej” (Smutek instagramowych celebrytów), „Literaturze” (Dramat jako forma autoterapii), „Fragile” (Techniki medytacyjne w muzeum) oraz w pracach Komisji Nauk Filologicznych Oddziału PAN we Wrocławiu. Regularnie opowiada o swoich badaniach na licznych polskich i międzynarodowych konferencjach.

socjolożka i historyczka sztuki, doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, absolwentka Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW. Nagrodzona w 2021 roku przez Fundację GESSEL dla Zachęty Narodowej Galerii Sztuki za najlepszą pracę magisterską „<<Rzecz o wierności sobie>> — Heleny Krajewskiej zaangażowanie w socrealizm po socrealizmie” przygotowaną pod kierunkiem dr. Jakuba Banasiaka. Brała udział w projektach badawczych Instytutu Studiów Zaawansowanych, Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej, współkierowała zespołem badań społecznych wystawy Festiwal Warszawa Budowie — Pomnikomania. Publikowała w „Krytyce Politycznej”, piśmie „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”, „Magazynie Kontakt”. W ramach studiów doktoranckich zajmuje się badaniem mechanizmów wytwarzania wiedzy w polskim polu sztuki na przykładzie przemian dyskursu wokół socrealizmu.

(ur. 1993) historyczka sztuki, krytyczka i kuratorka. Ukończyła Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała Gender and Postcolonial Studies na Uniwersytecie w Utrechcie. Nagrodzona w 2021 roku przez Fundację GESSEL dla Zachęty Narodowej Galerii Sztuki za najlepszą pracę magisterską. Współpracowała z Instytutem Adama Mickiewicza oraz czasopismami o sztuce (Sztuka i Dokumentacja, Contemporary Lynx, Magazyn Szum, Linia Prosta, Kwartalnik Orońsko). Obecnie pracuje w Galerii Promocyjnej w Warszawie. Działa z Aleksandrą Liput w duecie kuratorskim DZIDY organizując pop-upowe wystawy grupowe.

ur. 1991. Absolwentka studiów magisterskich na kierunku „Artes Liberales” na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie realizowała specjalizację „Dzieło sztuki w kulturze”. Uczestniczka konferencji naukowych. Zainteresowania tematyczne to reprezentacje idei we współczesnej kulturze wizualnej. Zbierała doświadczenie zawodowe m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Zachęcie, TR Warszawa, TVP Kultura.

absolwentka Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (2020) i Wydziału Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego (2021). Autorka pracy magisterskiej na temat koncepcji kuratorskich Elżbiety Grabskiej przy wystawie Paryż i artyści polscy. 1900-1918. Wokół E.-A. Bourdelle’a. Stażystka Muzeum Bourdelle’a w Paryżu (2019), Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Warszawie (2020) oraz Towarzystwa Historyczno-Literackiego/ Biblioteki Polskiej w Paryżu (2020-2021). Obecnie studentka historii sztuki na Sorbonne Université w Paryżu. Współpracuje z prof. Xaverym Deryngiem nad katalogiem rozumowanym dzieł Bolesława Biegasa. Planuje kontynuować badania w zakresie działalności polskich artystów i krytyków sztuki początku XX wieku we Francji.

Fundacja GESSEL dla Zachęty-Narodowej Galerii Sztuki ustanowiona została w styczniu 2013 roku wolą dwóch Fundatorów-Założycieli: Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki oraz kancelarii GESSEL.

Fundacja powstała w celu wspierania Zachęty Narodowej Galerii Sztuki w zakresie upowszechniania sztuki współczesnej oraz promocji instytucji widzianej jako ważny element kulturotwórczy w dziejach polskiej sztuki i polityki kulturalnej.

Fundacja swoje cele realizuje między innymi poprzez: finansowanie stypendiów dla artystów, badaczy, kuratorów i twórców; finansowanie programów naukowo-badawczych w zakresie historii sztuki współczesnej oraz problemów konserwatorskich dzieł sztuki współczesnej; oraz poprzez pomoc finansową w powiększaniu kolekcji sztuki współczesnej i wszelkich działań promujących i powiększających wiedzę na temat sztuki współczesnej.

Fundacja działa w oparciu o środki pozyskiwane od darczyńców, sponsorów oraz osób prywatnych.