Praca należy do późnego okresu twórczości artysty, w którym kontynuował poszukiwania w nurcie abstrakcji geometrycznej. Tworzył prace zróżnicowane pod względem formalnym, łączył je jednak konsekwentnie realizowany program artystyczny. Stażewski zmierzał do ograniczenia języka plastycznego, „zawężenia problemu do jednego tylko rozwiązania — powtarzania jednej formy w różnych układach”, aby osiągnąć stan w którym „przestaje istnieć zagadnienie formy, pojawia się problem stosunków, proporcji i konstrukcji”. Praca zakupiona w 1985 roku z Państwowego Funduszu Zamówień Plastycznych.